Baba ve anne şehir dışından dönüyor. Her aradıklarında akşamın güzel saatlerini dışarıda değerlendiren Züleyha ise, o gün o güzel saatte mutfakta fırını temizliyor.
Baba: ah benim kızım, annen sana iş mi yaptırıyor?
Züleyha gülümser.
Baba: çok üzülüyorum sana ya, kıyamam yavrum benim ojelerin de bozulur şimdi senin.
Züleyha gülümser.
Baba: ezik misin kızım sen? Niye bacaklarını uzatıp oturacağına fırın siliyorsun, bırak anan temizlesin fırınını. Sana mı kaldı?
Züleyha: ben memnunum halimden baba, fırın sadece annemin mi?
Baba: şimdi sen biz yokken bu saatlerde sahilde alıp türk kahveni elinde sigaran manzara seyrederdin. Keyif ehli olduğun eşşolueşşek onu ima ediyorum.
Züleyha gülümser.
Baba: yüzün bile kızarmadı, terbiyesiz eşşolueşek. işin bitince annenle bana kahve yap! O zıkkımı da az iç, fark etmiyor muyum ben pöfür pöfür balkonda sabaha kadar naptığını!
Gülsem mi ağlasam mı bilemedim. ilginç bir babam var.
