belkide bazı hayallerine ulaşmıştır, ulaştıktan sonrada hayal kurmanın bir anlamı olmadığını anlamıştır. çünkü hayal kurmak, umut etmek bulunduğu andan memnun olmayanlar içindir. bulunduğu an içerisinde tamamiyle tatmin olmuş durumda olan bir insanın hayal kurmaya ihtiyacı yoktur, böyle bir gereksinim duymaz. bunu düşünemez bile.an ile o kadar meşguldür ki kendisi, an'ı o kadar doldurur ki kafasını, başka hiçbir şey düşünemez. hayatın anlardan oluştuğunu bilen ve bu anları doyasıya yaşan kişi hayal kuramaz denebilir belkide. bazı insanlar da sadece hayal kurarak yaşar, hayal kurma eylemi an içerisinde de olabilir fakat çoğunlukla anlarda yaşanır, ve bu eylemden zevk alınabilir. yani hayal kurmak çoğunlukla, çoğu insan için bir ana ait değildir. belkide hayal kurmak insanın yapısına işlenmiştir (bildiğimiz tanrı, tanrılar, doğa, yada yaratıcı güç tarafından). çünkü insan herzaman tekdüzelikten sıkılmaya ve yeni şeyler düşlemeye hazırdır. bir bakıma insan soyunun ilerlemesini sağlayabilir bu dürtü. herhangi bir hayali olmayan insan belki de ızdırap içerisindedir. sonunda ulaşıp elde ettiği hayallerinin aslında kendisini tatmin etmediğini farkeder. bu kadar uğraş ve çabanın aslında sadece ütopik bir düşten ibaret olduğunu, hayallerinin asla kendisinin istediği ve beklediği şeyler olamıyacağını farkeder. hayatlarını kendisinin aslında istemediği hayallerin peşinde koşarak geçiren insanlarda olabilir. yada peşinde koştuğu hayallerin farkında olmayan insanlar. hayal peşinde koşmayı, hayalin kendisinden daha çok seven ve isteyen insanlar. belki de kişinin dünyası kendisi için azap ve işkenceye döndüğünden, kişi zamanın cenderesi içinde kıvrandığından, kişi hayal kurmaya yönelir. kişiye hayali sorulmalıdır. belkide herhangi bir hayali olmayan bir insan, bir çok hayali olan insandan daha mutlu ve verimlidir.
Doğuştan gelen tek bir yanılgı vardır. O da mutlu olmak için burada olduğumuzu sandığımızdır. - Arthur Schopenhauer
