sesindeki o dile gelmemiş şeyleri duyuyorum ben. ayrı şehirlere düştüğümüzde neyin olabileceğini düşündüğünü biliyorum, duyuyorum, hissediyorum.
hoş, o hissin azalarak kaybolduğunu sanıyordum ya yine de kalmış eser olarak da olsa.
o duyduklarım içimdeki mezar yahut karanlığa eklenmiş birkaç kara daha. içimi kemiren, boğazımı acıtan şey o karanlıklar.
heyecan şimdi ütopik şarkı sözlerinde mi kaldı dersin? yoo dostum yoo demiş ya şair
aşk hiç biter mi? hiçbir şey olmamış gibi boşlukta kaybolup gider mi?
Kalır adımızla, bir sokak duvarında, bir dolmuş sırasında, kalır bir odada bir yastık oyasında, bir mum ışığında bir yer yatağında...
