bunun bir zorundalık olarak görülmesi pek de sağlıklı sonuçlar doğurmaz. tercih meselesidir. herkesin kişisel görüşü olur, sana yanlış geleni ben doğru bulurum falan filan.
gel gelelim bazı konular vardır, insanların toplu olarak kabul ettiği ya da karşı çıktığı. kimsenin görüşüne kulak asmak zorunda değiliz. ama bir yanlış vardır, bir doğru vardır. herkesin doğrusu yanlışı birbirini tutmayabilir. bütün tartışmalara sebep de budur zaten.
ben burada işin dini boyutundan bahsetmiyorum ama neden evlenmeyeceğim, hayatımın sonuna kadar benimle olmayacağından emin olduğum birine benim için bu kadar değerli olan bir şey ziyan ettireyim? bunu bir kere gururuma yediremem ben, kimse kusura bakmasın.
ha sen dersen ki; "ben değerli bulmuyorum. o an olaylar öyle gelişti. yaptık ettik, pişman da değilim arkadaş", ben de derim ki; " nasıl biliyorsan öyledir kardeşim, bence sorun yok", olay kapanır gider.
ama işte konu her zaman böyle vuku bulmaz ki. bizim milletin ağzını biliyorsun, torba olsa büzülmez. büzsen de ne yapar eder konuşmayı becerir onlar.
diyeceğim o ki, herkes kendi bildiğini konuşur, yapar. böyle genel ahlâka dayalı konular da bir sonuca varamadan milletin kafasında yer eder durur. meselenin önüne de geçilemez. bu.
