iç dünyasının derinliği ve dış yaşamının sığlığı arasındaki boşluğu asla kapatamayan ömrünü büyük bunalımlar ve karamsarlıklarla geçirmek zorunda olan acınası, başı okşanılası hassas varlık.
yapısı gereği felsefi olsa da felsefe okumak kendine verebileceği en büyük zarardır. zira kadından bozma naif benlikleri gerçeğin yükü altında ezilir.
erkek bedeninde taşıdıkları masum yüzleri; yufka yürekleri ve sulu gözleriyle ancak kendi evlerinde; onları dış dünyanın tehditlerine karşı bir zırh gibi koruyan evlerinde huzuru bulurlar.
evleri dışında her yer onlara gurbettir. Ülkelerin içinden yalnız bir ülke, şehirlerin içinden yalnız bir şehir, mahallelerin içinden yalnız bir mahalle, sokakların içinden yalnız bir sokak onlarındır, gayrisi gurbettir. mutluluk yalnız oradadır ve tüm güzelliğiyle öylece bıraktıkları yerde, bütün zaaflarına rağmen kabul edecek bir kadın gibi onları beklemektedir.
ama o'nu onlara ait olanı öyle bir severlerki.. uğruna kendilerinden vazgeçerler, böyle bir sevmek görülmemiştir..
boş zamanlarını sevdikleriyle geçirmek isterler,
bu mümkün olmazsa boş zaman karanlık ve yalnız odalarında düşünmekle geçer, ancak onlar bunu çok severek yapmazlar; buna mecburdurlar çünki; dışarısı yavandır, ne onlar dışarıyı kabul eder ne de dışarı onları.
onlar bu dünya ya değil; bu eve, bu insanlığa değil; o insanlara aittir.
ama hep aittir ait olmak zorundadır aidiyetsizlik asla dinmeyecek bir sızıdır onlar için. bir aileye bir dosta bir kadına ait olunmalıdır, bir topluma değil.
