sen beni hiç sevmedin ki...
leyla'nın mecnun'u sevdiği gibi.
yara almış bir geminin,
limana sığınması gibi,
sen de bana sığındın.
sadece avutan, teselli eden biri olarak gördün.
sen beni hiç sevmedin ki...
aslı'nın kerem'i sevdiği gibi.
farklı bir renk olarak gördün beni.
hayattaki değişik renklerin varlığı,
insan nasıl huzur veriyorsa;
ben de senin hayatında herhangi bir renk oldum.
ama bu renk;
feri kaçmış göze can veren renk değil.
duran bir kalbi yeniden atmasına neden olan renk değil.
solmuş bir çiçeğin tekrar açmasına neden olan renk değil.
sen beni hiç sevmedin ki...
şirin'in ferhat'ı sevdiği gibi.
beni etten, kemikten bir insan olarak gördün.
halbuki her insanın bir kalbi;
kırılabilecek bir kalbi;
üzüldüğünde acıyan kalbi;
sevildiğini sandığında heyecanlanan kalbi;
olduğunu göremedin.
işte bu kalp bütün bunları yaşadı,
kırıldığında kendini onaramadı.
üzüldüğünde, acısını dindiremedi.
sevildiğini sandığında da;
meğerse sevilmiyor, sadece kullanılıyordu. senin tarafından.
