insanlara polyannacılığı aşılayıp pasifize eden kitaplardır. ''gaz verme'' eğilimli ''hareket geçin! durmayın'' gibi sloganlar ise ancak o an ki atmosferi hareketlendirir, kitaplardan çok daha gerçekçi hayat karşısında ise sırıtır. pat mesiti'yi ilk okuduğumda o adamın bir deli ve yalancı olduğunu anlamakta hiç zorlanmamıştım. çünkü onun yetiştiği şartlarla, abu dabi'de yetişen herhangi biri arasında ciddi farklılıklar var. abu dabili eliyle pilav yer, pat mesiti ise koca koca italyan pizzaları... bu uçurum bile kendilerine ''yaşam koçu'' deyip 25 yaşında olduğu halde 50 yaşındaki insanlara ''koçluk?'' edenlerin bile iç yüzünü göstermeye yeter.
çünkü hayat boş tesellilerden ya da gazlamalardan daha gerçek ve kaybetmek, ümitsizliğe düşmak hayatın ta kendisidir. başarı odaklı bir anlayış patolojik bir vakadan fazlası değildir, kütüphanenizde bu tip kitaplar varsa yırtıp atmanızı tavsiye ederim.
