o sırada ankara da olmama rağmen, hala etkisini psikolijik olarak hissettiğim depremdir.
O gece sarsıntıyı fazla hissetmedim. bizimkilerin uyandırmasıyla apar topar evden kaçarcasına çıktık. Günlerce de o korkuyla dışarda yattık. Peşinden düzce depremini daha beter hissettik. Lambanın sallanışı, camların ve korkulukların zangır zangır titremesi, oturduğumuz koltuğun beşik gibi bir o yana bir bu yana gitmesi hala dün gibi aklımda.
Üzerinden 14 sene geçti, hala oturduğum, uzandığım yerde en ufak bir sallantı hissetsem, direkt olarak lambaya bakıyorum acaba deprem mi oluyor diye.
Ben o kadar uzakta, bu kadar etkilenmişken o bölgede depremi yaşayanlarda kim bilir nasıl psikolojik etkiler bıraktı.
Tek dileğim Allah bir daha bize o acıları, hüzünleri yaşatmasın. Kaybettiklerimize allah tan merhamet, af, rahmet ve cennet diliyorum. yakınlarına, ailelerine ise sabır ve metanet.
