itiraftan çok içini dökmek gibi bir şey olacak benimkisi. yıllardır günlük tutuyorum. çocukluktan kalma bir alışkanlık. sonra mutlu olduğum günleri yırtıp yakıyorum. bilmiyorum, sanki acılarım içime işlemiş. mutluluk cok uzak ve hiç yokmuş gibi. yeşil birine aşığım şimdi. gamzelerine sakladım sevgimi. bir şiir defteri sadece o'nun için yazdıklarımla dolu. çantasına atıp kaçtım 17 eylül 2012 günü. bir de bilgisayardan yazılmış bir mektup. aklına hiç ben gelmedim biliyor musunuz? aklının ucundan da yüreğinin köşesinden de geçmedim. o'na seni seviyorum dediğimi mi sandınız? hayır. "ben sana seni seviyorum demem ama sen anla." idi mektubun son cümlesi. hala kim oldugunu bilmiyor, ve hala araştırıyor. asla öğrenmeyecek. öğrendiği gün bütün günlüklerimi yırtıp, yakacağım.
