sorumlulukların başladığı, davranışlarınızın nedenlerini başkalarına yükleyemediğinizi farkettiğiniz, 'bir' olmaya başladığınız ve artık hiç birşeyin eskisi gibi olmadığını farkettiğiniz andır.
gitgide can yakar.
---
çocukluğun bittiği an;
bencilliğin bittiği andır..
keşke mahalle maçlarında gol yediğimde topumu alıp gidebilsem hala;
ya da pardon, parasını ödeyip de girdiğimiz halı sahalarda..
keşke hala hiç düşünmeden yalan söyleyebilsem annem sorduğunda;
kim kırdı bunu dediğinde ablam diyebilsem, bencil olabilsem..
keşke sadece sağcı ya da solcu olsa hala, ve ben hala;
sağdan gidenleri sağcı ve soldan gidenleri solcu bilsem; hala..
keşke hayatın ağırlığı olmasa; ve ben bir çocuk olsam;
bir çocuk olsam ve hayatın ne olduğunu bile bilemesem; sadece yesem, içsem, uyusam..
bir de sevsem hepsinden gayrı..
keşke ben bir çocuk olsam; ve çocukluğumun bittiği anı bilmesem;
başkalarını düşünmeden hareket edebilsem, ve ben;
keşke dünyalar ortasında yapayalnız kalmış bir çocuk gibi;
etrafıma baksam ve koşsam hiç bilmeden nereye gittiğimi bile..
çocukluğun bittiği an;
bencilliğin bittiği andır;
ve bencilliğin bittiği an;
çocukların öldüğü andır..
