Bu kadar yükün altında ezildiğimiz anlarda aklımıza gelen, keşke hep küçük kalsaydık dıyerek yana yakıla özlediğimiz anılardır. Çocuk olmak belki de hayattaki en güzel şeylerden biridir. Herşeye toz pembe bakan, en büyük derdimizin oyun oynamak olduğu, dünyadan bir haber minik bir beden. Öylesine saf, öylesine içten. Dünyanın en masum yaratıkları çocuklar. Gece karanlığında saklambaç oynamak, bütün mahallenin çocuklarını çağırıp bir büskivi bir kolayla piknik yapmak, zillere basıp basıp kaçmak, bayramlarda grup olup şeker toplamak, topu herseferinde ayşe teyzenin o güzelim bahçesine düşürmek. Bunlar çok özlem çektiriyor insana. Bugün yaşadığım acılardan kopup, o günlere koşmak ne iyi olurdu.
