binerdim önce bi otobüsün bagajına giderdim yanına, bulurdum zaten çok geçmeden çekerdi beni. izlerdim onu adım adım o bunu hiç bilmeden, o sadece hayatına devam ederdi. okuluna giderdi, derse girerdim onla beraber, o dersi dinlerdi ben onu izlerdim, onu kızdıran kim olursa başına küçük kazalar gelirdi hep, baya sakardılar valla bu çocuklar..
evine giderdik sonra beraber otobüsle, annesine selam verirdik, onunkini alırdı benimkini almazdı, beni sevmezdi de galiba zaten.. odasına geçerdik sonra sonra, yorgun olurdu dinlenmeliydi.
tavanı mı izliyor yoksa beni mi düşünüyor derdim belki kendi kendime, heralde gerçekten tavanı izliyor olurdu. uykuya dalardı zaten çok geçmeden, bakardım ona son bi kez. belki bi kaç dakika daha.. sonra onu uyandırmadan çıkardım odasından, hayatından. hayali başucumda dururdu.
hem zaten onun için sadece sıradan bi gündü ve görünmezden adamlar sadece hayallerde olurdu.
