"ben küçük bir kızken, annem her gece yatmadan önce tanrı'ya, merhametli ve adil olduğu için teşekkür etmemi isterdi. bir kaç yıl sonra babam gidince her şey değişti. annem, beni ve erkek kardeşlerimi çöl kenarındaki bir yerde büyütmek zorunda kaldı. bi daha merhametli ve adil tanrıdan hiç söz etmedi. onun yerine bir kehanetten bahsediyordu. tüm dünyanın karanlıkta kalıp insanlığın kaderinin belirleneceğine dair bir kehanetti. bir akşam cesaretimi toplayıp anneme tanrı'nın neden değiştiğini, çocuklarına neden kızdığını sordum. "bilmiyorum" dedi annem üstümü örterken. sanırım, onca saçmalıktan sıkılmış olmalıydı."
ve
"- sen de kimsin?
+ ben mikail'im. ve şu anda kıyamet kopuyor.
- iyi de ben tanrı'ya bile inanmıyorum ki.
+ artık o da sana inanmıyor. ya da size demeliydim sanırım..."
