marquez'in tekne kazıntısı gibi duran kitabı. sonuna kadar azmedip her an ödüllük yanlar çıkarmaya hazır okunmasına ragmen, bir iki detay dışında - o kadarı da olsun artık zaten- olgunlaşmamış bir hikaye. avcumu çeneme götürdüm ''hmm minimalist bir yaklaşım belki de '' dedim fazla iyimser kaldı; parmagımla kafa derimi kaşıdım ''belki de tabuları yıkıyor, o nedenle önemli'' dedim, o da fazla devrimci kaçtı.
neyse neticede, okunduktan sonra okunulmamış varsayılırsa marquez ile ilişkiler yoluna konulabilir.
