sözlük bügünlerde yine radikal bir karar aldım ve uyguladım. duyanlar yok artık diyor. yine mi diyor. yine yeniden dedim. insanların gözlerinde bir korku seslerinde bir titreme seziyorum benimle konuşurken. şimdi ne yapacaksın? sorusunu bana sorarken akıllarında zerre kadar tahmin edemiyorlar sonraki adımı. eğlenceli benim açımdan. artık yaş kemale erdiği için kimse akıl da vermiyor. en güzel çağimdayım galiba.
zorluklar yok mu? tabi ki var. git geller vs ama onlar da bu işin ön yemeği mi desem mezesi mi desem.
bir kaç ay önce tren istasyonuna gidip kafama esen trene biniyordum şimdilerde işi abarttim uçakla gidiyorum.
annem çoçugum artık bir dur diyor. tamam anne durucam merak etme. ama ben hep insanın içinde hiç bir ukte kalmaması taraftarıyım. çünkü o kalırsa er ya da geç çıkar. 50 de mi 60 da pırtlar bir yerden. o yüzden gönlünden geçeni yaşamalı insan. doyasıya. nefes almanın mutluluğu yaşanmalı farklı coğarafyalarda.
ben soruyorum kendime ne beni mutlu ediyor diye. geçen gün çok değişik bir cevap aldım. gözlerimin okşanmasından mutlu oluyormuşum. her açıp kapadığımda yeni heyecanlı bir şey görmek beni mutlu ediyormuş. *
ama hayat tabi ki sadece gezmek değil. hayatın nerdeyse yüzde 70 para ve çıkarlar üzerine dönüyor. bunu anlayana kadar çok zorlandım. belki daha da zorlanıcam çünkü sevmiyorum para konuşmayı. keyifle yapamadığım bir iş bana para kazandırmış kazandırmamış hiç önemsemiyorum. ama işini yapacaksın ne olursa olsun. hakkını da vereceksin. gece gündüz önemli değil ama hakkını alamadın mı yolu da göstereceksin. biraz mantık biraz duygu ortaya şöyle karışık. ancak böyle.
