Okul sezonunu açarken hep deriz ya "bu sene çok çalışıcam günlük tekar yapıcam " falan. işte ben bunu ilk defa bu sene hayata geçirdim. Ciddi ciddi çalıştım. Çalışmazsam projeler yetişmiyordu zaten o da ayrı mesele, çok da benim tercihim değildi yani. Herkes horul horul uyurken ben sabahlara kadar kıçımı kırıp çalıştım. Ama bunu sadece bu meslek için yaratıldığımı aileme ve sınıftaki ikiyüzlülere göstermek için yaptım. Sene sonunda da not ortalamama karşılık bir onur belgesi verdiler. Çok da bir şeye benzemiyor görüntüde. Hepsi gülen yüz işaretli karnem varmış gibi gösterdim anneme de. Önce bi şaşırdı sonra ağlamaya başladı. Kıyamadım ağlamasına ama mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Beceremeyip bi baltaya sap olamayacağımdan korkuyordu. 4 yıl deli sikmiş gibi sabah akşam çizgi çizip karşılığını alamayacağımdan korkuyordu. Ama ben su dandik evleri çizerken bile dünyayı kurtarıyorum, kıçım kadar maket yaptığımda süper kahraman oluyorum. Bunu da anneme o kağıt parçasıyla anlatabildim ama artık onun da süper kahramanıyım sözlük.
