özal'ın, aslen eruh ve şemdinli baskınları ile başlayan pkk terörünü "3-5 çapulcunun işi" diyerek hafife almasının üzerinden tam 29 yıl geçti. iktidarda özal'dan da beter bir siyasi kadro var. bunların "barış süreci" devam etsin diye can attığı, ancak gezi parkı direnişi ile kökünden değişen iç politik dengeler nedeniyle pkk karşıtı bir söyleme geri dönmeyi düşündükleri sanılır. ancak, abd ankara büyükelçisinin erdoğan'ı ziyaretinden sonra verdiği demeçte "barış sürecini destekliyoruz" demesi ve bir kaç gün geçmeden obama ile erdoğan arasındaki "bir saatlik telefon görüşmesi", sadece gezi olaylarının konuşulmadığını, bu konunun gerçek görüşme içeriğini karartmak amacıyla öne sürüldüğünü, obama'nın erdoğan'ı "barış sürecinden ayrılmaması konusunda ikna ettiğini" düşünürmektedir.
hükümetin tam da bu sırada bir sınav gibi önüne gelen "cizre ayaklanması" karşısında sessiz kalmasının nedenleri bellidir. iktidar, sessiz kalırsa oy kaybına uğrayacağını bilse de, ne diyeceğini bilemiyor vesselam.
