tipik bir tarihi olayların olduğu tarihin yargılarına göre değerlendirelememesi durumu.
aslında bu iddia ile mesela;
-fatih sultan mehmet çok gerici idi, cep telefonu bile kullanmıyordu
demek arasında çok fark yok.
bakın;
tarihsel evrim diye bir şey vardır. toplumlar evrile evrile doğruyu bulur.
1920-30-40 lı yıllarda bir adam için diktatör demek doğru bilgi olabilir. yanlış olan o yıllar için dikta yönetiminin doğru ve kabul edilebilir olduğunu bilmemek.
pek çok avrupa ülkesinde anayasa mahkemeleri ya da senatolar ikinci dünya savaşından sonra kurulmuş ya da güçlendirilmiştir. tıpkı bizde 1960 dan sonra olduğu gibi.
halkın büyük çoğunluğu ile işbaşına gelen bir adamın bir müddet sonra güçleri tekelinde toplayıp diktaya gitmesinin yanlış olduğu dünyada 1945 sonrasında kabul görmüştür. çoğulcu demokrasi, azınlık hakları farklılıklarla yaşamak gibi kavramlar ikinci dünya savaşının sonucudur.
söz konusu yıllarda yani bundan neredeyse 80 yıl önce avrupada dikta rejimin sahipleri bu gün herkesin tanıdığı bizden birinin söylediği şeylerin aynısını söylüyordu;
-çoğunluk bunu istiyor.
bu o dönem için karşısında durulabilecek bir fikir değildi ama bu gün hala adamın biri bunu diyorsa ona diktatör demek en azından terim olarak doğrudur.
adamın uygulamaları ise tipik dikta yönetimidir zaten.
