insanların babalarıyla olan mutlu münasebetlerinden nefret ediyorum. buna sebep sensin. "Babacığım" kelimesi çok acıtıyor. Nefret ediyorum bu kelimeden. hiç birimize layığıyla "baba" olamadın.
Ne kadar engel olmaya çalışsam da senden nefret ettiğim bir gerçek. çok zorladım kendimi. hep hatayı bizde aradım, uzun süre sana toz konduramadım. "hayat şartlarıdır" dedim, "herkes hata yapar" dedim, "o'nun da çok güzel bir aile hayatı olmamış, anlamak lazım" dedim. inan senin bize lutfedip gösteremediğin anlayışı ben sana fazlasıyla, hak etmediğin halde gösterdim.
kendimi sana karşı duygusal anlamda cephe almaktan durdurmaya çalışsam da olmadı. sonunda anladım ki bunca yıl yaşamakta olduğun hayat sana hiç bir şey öğretmemiş. Bak sana söyledim zaten bunu; "bu yaşa gelmişsin, olmamışsın."
Kendine toz kondurmuyorsun, bir lafın bir lafını tutmuyor. bizi dövdün, sövdün. Bunları unutmamızı bekliyorsun. ama kardeşlerim unutmuyor. inan bana ben çok denedim, "olsun" dedim, "kader" dedim. avutmaya çalıştım kendimi.
çok içine kapanık biriyim, kimseye anlatmam hissettiklerimi. ama burda insanlar okusun diye yazıyorum. hiç olmazsa birileri bilsin, seni sevmiyorum. bu saatten sonra sevebilme ihtimalim inan yok. artık senin için yapacak bir şeyim yok. zihnimi fazlasıyla meşgul ettin.
çok düşündüm. Hayat bu. bir sürü acı örnek var karşımızda. insanlar ailelerinden nefret ediyor, kin besliyorlar. sonra yıllar geçip kendileri bir aile sahibi olduklarında pişmanlık duyuyorlar. "keşke öyle fevri davranmasaydım, keşke biraz anlamaya çalışsaydım" falan diye üzülüyorlar.
ben bunları her yönden uzun uzun düşündüm. benim bi' vicdanım var. o'nu dinliyorum. dinledim de. ve sonunda senin buna değmeyecek biri olduğunu anladım. kafamda düşüncelerle meşgul etmeye deymeyecek birisin. acıyorum sana. olmamışsın.
hep bir yarış içerisindesin. yok hepimiz zavallıymışız ama sen en az zavallı olanmışsın. Allah aşkına, tamam okumadın etmedin de bunca yıl hayat yaşadın be adam! Bir insan hep mi çocuk aklıyla kalır?
bilemiyorum. Seninle ilgili kafamı kurcalayan tek şey; "cenazende iki damla gözyaşı akıtacak biri olacak mı acaba?" Sorusudur.
şu an şu cümleyi kurarken bile kendimi gözümün önüne getirdim, senin mezarının başında ağlarken. ama ihtimal vermiyorum. beni çok ağlattın, ama gidişine akıtacak yaşım olduğunu sanmıyorum.
son olarak şunu belirtmek istiyorum ki; insanları daha ne yaşadıklarını bilmeden, onları tanımadan etmeden, haklarında en ufak bir fikre sahip olmadan yargılamak çok aşağılık bir şeydir.
o her "babamdan nefret ediyorum" cümlesini duyduklarında, "bunu söyleyen kesin ergendir" yaklaşımınız beni deli ediyor. yaşamadan bilemezsiniz. kusura bakmayın ama bunu diyebilen, böyle hassas bir konuya böylesi dandik bir yaklaşımla gelen "şu hayatta kayda değer bir bok yaşamamıştır" Benim gözümde. bu da böyle bilinsin.
