ailesini fazla beklentiye sokmayan çocuk olunca pekte sıkıntı yaratmayan ailedir.
kendimden örnek vereyim çocukken mankafaydım resmen. anadolu lisesi sınavlarına hazırlanıyorum öğretmenler, dershane hocaları filan "kazanamaz" diyorlar benim için. peder kitaptan bir kaç soru gösteriyor "çöz bakalım" diyor mal mal soruya bakıyorum çözemiyorum filan bizimkilerde ister istemez beklenti düşük.
abiniz bir giriyor sınava slumdog millionaire gibi hep bildiği yerlerden geliyor. çocuğu koyuyor ankara'nın en iyi okullarından birini kazanıyor. peder sevinçten yeri göğü inletiyor utanmasa o yaşta araba alacak bana. ne istesem alıyorlar filan ailede büyük bir sevinç.
garibim kuzenimde benim okuduğum okulun daha iyi bir yabancı dil bölümünü kazanıyor bunu sikleyen yok. hatta kızıyorlar bile daha iyisini nasıl kazanamadın diye.
üniversite sınavında da öyle. liseyi zaten zar zor bitirmişim karneler hep spor toto kuponları gibi. ilk senede kazanamadım sınavı iyice bana mongol gözüyle bakıyorlar. öss'ye bir giriyorum yine bala göte patlatıyorum ortalama bir üniversiteye giriyorum yine bizimkilerde bir çoşku.
üniversiteyi de 7 senede bitiyorum. sonra kpss'ye giriyorum cemaat sağolsun soruları çalmış etmiş sınavda kolay birde tam benlik takır takır yapıyorum hacı onuda.
şimdi de kapağı bir bakanlığa attım güzel para cukkalıyorum.
