ben ne yaşadıysam, 9-11 yaşları arasında şöyle bir psikopatlık yapmaktaydım: kışın kar yağdığında futbol oynadığımız koca yeşil sahamıza giderdim. yaklaşık 15-20 cm olmuş kar kalınlığını çok iyi olmayan botlarımla (ayaklarımın ıslandığını hatırlıyorum) sahanın çimini meydana çıkartacak şekilde ismimi -hatırladığım kadarıyla- ortalama bir futbol sahasını kaplayacak şekilde yazardım. sonra da sahayı tepeden gören bir yere çıkar ''...ulan şimdi uçaktakilerde görüyordur kesin, adımı okuyorlardır. birgün benim ismimi herkes bilecek...'' diyerek kendimi tatmin ederdim. en garip tarafı da bunu hiçbir arkadaşıma söylemeden tek başıma yapıp, ıslanmış çoraplarla eve dönmem olsa gerek. sanırım içimdeki narsist duygular o yaşlarda tavan yapmış şimdiye de ego falan bırakmamış. öyle rahatım yani...
