küçükken hevasle oynamaya başlar sinir krizleriyle kapatırdım. oyunları çok zordu , küçücük yaşta sinirlerimi yıprattı puşt. tank oyunununda kendi bölümümü kurup karşı tarafı sürekli malup ederdim, çok zevkli oyundu. he mario yu hiç prensesine kavuşturamadım. bi sürü bölüm var hangisini geçeyim. tom ve jerry diye bi kaset görmüştüm ne heveslerle almıştım ki hüsrana uğramıştım. fa
re ipten ipe atlıyor böyle kapılar var kapıları kapatabiliyorsunuz saçma bi oyundu ama gene de idare ederdi. spiderman vardı. o da çok zordu ikinci bölümünü hiç geçememiştim. sinirlenip kapamıştım atariyi. futbol oyunu vardı çok basitti ve sıkıcıydı. sürekli şampiyon olduğum için oynamazdım.
şimdi hatırladım da bi tane uyducu, televizyoncu yaşlı bi adam vardı. her işi yapıyordu bu adam neyse buna atari kasetleri de vardı. alıyordun kaseti bir liraya değiştiriyordun. ibne az soymadı beni böyle. kaç sene geçti aynı yerde ve her oradan geçtiğimde içimden söverim. arkadaşlarımdan kaset alırdım kaset verirdim. doğukan diye bi arkadaşım vardı oyun manyağıydı her türlü oyunlar vardı çocukta ama hiçbirisi onun keseti değildi ödünç almış hepsini bi daha vermemiş puşt. onunla sürekli kasetlerimizi takas ederdik. ne günlerdi ama ser çava.
