üç tarafın(hükümet polis ve direnişçiler) da taş kafalı ahmaklar olması.
Başta halk olarak başlayan direniş önce chpnin desteğiyle tkp işçi partisi kolektifler vb sol grupların katılmasıyla siyasi bir anlam kazandı. biz hiç bir partiyle birlikte değiliz biz halkız diyen insanlar isteseler de istemeseler de önce chp nin kucağına oturdu. Bu yetmedi bdp pkk ve yan dallarını(ve vandallarını) içlerine aldılar. Önce taksimin tek yeşil alanı gezi parkını koruduğunu iddia eden kalabalık bir anda hükümet istifa demeye başladı. Kıçı kırık bir park meselesi çevreciliğe dair bi sikten çakmayan insanları bir anda çevreci ediverdi ama çevrecilikleri uzun sürmedi. Akabinde herkes bu vesileyle hükümete dair sevmediği herşey için kin kusmaya başladı.
Hükümet kanadındaysa apayrı bir aptallık söz konusu. Olaylar patlak verdiği sırada kendisini seven sevmeyen herkesin başbakanı olduğunu unutan erdoğan halkı yatıştırmak yerine sikko bir park için haydi hodri meydan dedi. Içlerindeki orospu çocukları yüzünden tüm eylemcileri orospu çocuğu ilan etti resmen. Halkı yatıştırmak için ufak bir hamle yapmak şöyle dursun sanki yönettiği ülkede hiç bir sorun yokmuş gibi afrika gezisine çıktı kendisi. Gelince de pek sikine takmadı olayları. 15 16 gün süren olayları yürütme kararının durdurulması biraz yatıştırmıştı ne güzel. Ne gereği vardı yine barut fıçısına kıvılcım atmanın.
Olayın polis kanadıysa apayrı bir saçmalık. Bu millet her an başına gelen en ufak bir kötü olayda polise sığınacak. Bu teşkilat bunun için var. Lakin bu olaylarda polis vicdanını evde bırakıp gelmiş meydana. Ikiden fazla kişi bir aradaysa eylem yapıyor gözüyle bakar olmuş. Insan ister istemez "bir insan hangi suçu işlemeli ki bu kadar muameleyi haketsin?") diye sorma gereksinimi duyuyor.
Not: akpartiliyim ve ne olayları ne de hükümeti destekliyorum şuan. Çünkü iki tarafın da aklını başına devşirmesi gerekiyor artık.
