bu kış, kaldığım ilçede çok zorlu geçti. arkadaşlarla akşamları 7-8 civarında buluşur, kahvede oyun oynar ve 10 gibi evlere dağılırdık. o gece biraz geç kalmıştık. alışılmışın dışında bir kış gecesiydi. dondurucu ayaz ve sis. görüş mesafesi yaklaşık olarak 10 metreydi. kahveden çıkmış ağır adımlarla eve gidiyordum. yaşadığım yer küçük bi ilçe olduğu için akşam 9'dan sonra sokaklarda kimseler kalmazdı. soğuk sebebiyle bu kış bu saat 8'e kadar düşmüştü. evim ilçenin gettosu denilebilecek bir yerdeydi. soğuktan titriyor ve yürüyordum. tam çarşıyı çıkmıştım ki o güne kadar hep önünden geçtiğim ama hiç dikkat etmediğim küçük bahçeli bir evin ışığı yanıyordu. evin büyük demir kapısının arkasında bir anda bir silüet belirdi.
+oğlum bakar mısn?
bir anda ortaya çıkan bu kadını görmemezlikten gelemezdim. durdum.
-efendim teyze?
+oğlum şu çocuğu bi getirir misin buraya? diyerek omzumun hizasından arkamı gösterdi. arkama döndüm. arkamda hiç kimse yoktu.
-teyzeciğim orada çocuk yok.
+oğlum bak orada işte. tut kolundanda getir şunu. biraz önce annesi buradaydı. misafirliğe gelmiş. bende uyuyakalmışım. o da gitmiş heralde ama bak çocuk dışarıda kaldı.
o an gözüm birşeye takıldı.teyzenin arkasında durduğu kapı kocaman bir kilitle önden kilitlenmişti. yani bu şu demek oluyordu.
1- kilitli bir kapıdan hangi misafir içeriye girebilirdi?
2- gecenin 11'inde büyük insanlar bile sokağa çıkmazken bir çocuk sokakta nasıl durabilirdi? hemde o ayazda
3- ne tür bir misafir çocuğunu almadan gidebilirdi?
beynime zankkk diye vuran bu sorular tek bir ihtimali aklıma getirdi.
+getir o çocuğu buraya. ona birşey olursa senden bilirim.
koşmamın ya da kaçmamın bir faydası olmayacağını bilyordum. dua okumalıyım diyordum içimden. ama şansa bak ki o gün rüyalanmış ve sabah güsul abdesti almayı unutmuştum. artık ne olacaksa olsun dercesine felak ve nas surelerini okumaya başladım.
eve vardığımda dizlerimin bağı çözülmüştü ve korkudan ellerim titriyordu. botumun ipini çözemedim ve botla eve girdim.
annem bağırdı çıkar botlarını diye. kanepeye oturdum, botlarımı çözdüm zorda olsa ve annemin kucağına yattım. çok korkmuştum. annem bişeylerin ters gittiğini anlamış olacak ki sordu.
+noldu fortheunion?
-anne hani çarşıya giderken pembe bi ev var ya abdullah amcaların evin karşısında. orada kim kalıyor?
+orası yıllardır boş oğlum. eskiden yaşlı bir kadın kalıyordu tek başına. oranın kapısı yıllardır kilitli.
durumu anlattım. seni korkutmuşlar dedi annem ve sisli havalarda geceleri geç saatte dışarda olmamamı tembihledi.
ben 24 yaşındayım ve bu yıl yaşadığım bu olayı hatırladıkça hala bir çocuk gibi korkarım. artık geceleri dışarıya çıkmıyorum.
