3 sene öncesiydi. bir gün, dersaneden çıktım. acelem vardı ve hızlıca minibüs durağına gidiyordum. bizim oranın meşhur anketörlerden biri önüme çıktı.
anketör kız: pardon, çok fazla vaktinizi almayacağım. küçük bir anket yapabilir miyiz?
ben: maalesef acelem var.
- lütfen, çok kısa olacak. maksimum 5-10 dakika.
+ ama cidden acelem var. eve yetişmem gerekiyor.
- sadece 5 dakika, lütfen.
+ o kadar bile vaktim yok. gitmem gerekiyor.
- bakın, bu anketleri tamamlamam gerekiyor. bik bik...
+ peki. madem o kadar kısa, yapalım.
- çok teşekkürler. ilk soru: kaç yaşındasınız?
+20.
- maalesef anketi 30 yaş altındaki insanlara yapmıyoruz. iyi günler.
dedi ve gitti o kız. ben mal gibi sokak ortasında kaldım. şunları yaşamıştım o an:
-demek ki olgun duruyorum.
-lan, ben 30 yaş civarında görünecek kadar mı yıprandım? o kadar mı ihtiyar duruyorum?
-bu anketör olacak öküz kız, az çok insan sarrafı olamamış mı? insana bakınca yaş aralığını tahmin edemiyor mu?
