Zaman akip gidiyor öyle sakin ve siradan
Kurumus yapragin akan derede kaybolup gitmesi esnasinda
Öyle hircin ve aldirmaz tavirlarla
Vazoya koydugum kurumus gül öfkemle beraber bin parca
Kirgin öylece kuytu köselerde saklambac oynamakla mesgul
Darül Aceze`de aciz bakislarda kayip bir anlik bakis tanimadigim
Ve kurtulmak imkansiz belki yorgun kalpte biraktigi yaradan
Kurtalan Ekspiresi`nden el sallayan sevgiliyi yad ederken
An gelip susuyor ellerini basinin arasinda onu tanimak namümkün
Gün olup kurgulu saatin zemeberigi bos aliyor Taksim`de
icimdeki zehir hem biraz capulcu hem biraz masum belki.
