fobiler arasında en korkunç fobidir spiritüel varlık fobisi ki benim de muzdaribi olduğum bir fobidir.
başlıkta geçen takip ediliyormuşluk hissi, daha çok elektromanyetik alanlarda beynin ilgili bölgelerinin etkilenmesiyle ortaya çıksa da, bazı insanların çocukluktan beri getirdiği bir hassasiyet bu fobiyi çekilmez hale getirir.
tamamen materyalist kişiler dahi bu fobiye kapılabilir. gece yataktan kalkıp su içmek, evde yalnız gecelemek kabusa dönüşür.
işin en acayip yanı ise çocukluğumda babamın av tüfeği vardı ve onu yanıma alıp yattığımda korkmazdım. sanki karşıma in/cin çıksa vurarak uzaklaştırabilecekmişim gibi. daha garibi ise büyüdüğümde de aynı şeyin geçerli olması.
daha tuhafı, yanımda bir yaşında bir bebek veya kaplumbağa gibi etkisiz bir hayvan bile olsa ondan cesaret alıp uyuyabilmem, ama yalnızken sittinsene uyuyamamam.
