yıl 1999, aylardan kasım. soğuk bir sonbahar akşamında yorganımın altına girip derin bir uykuya daldım. rüyamda evimin balkonunda çayımı yudumlarken birden gökyüzünden gemiler, uçaklar, otomobiller yere düşmeye başladı. ben ne olduğunu çözmeye çalışırken babam yanıma geldi ve hiçbir şey söylemeden beni tutup sokağa çıkardı. babam beni ve kardeşimi elimden tutmuş, hiç koşmadığı kadar hızlı koşuyordu. etraf mahşer yeri gibiydi, düşen gemiler, uçaklar yanmış, binalar harabeye dönmüştü. babam koşmaya devam ederken birden vücudum buz tuttu. ellerimi, ayaklarımı hatta ağzımı bile kıpırdatamıyordum. babam benim kas katı kesildiğimi fark etmemiş, koşmaya devam ediyordu. arkalarından çaresizce bakıyordum... birden uyandım, kıçımı örtüp rüyaya devam ettim...
