git gide bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan, önyargili, ezberci, analiz yapamama kabizliğina bulanmiş diplomali eseklerin sarmasi.
gerci terbiyesiz, kültürsüz, saygisiz, yesili kel traşli keltos, arabeskliğin içinde debelenen bir toplum olduk iyice ama. ne yapalim treni kaçir miş bir devletin ahvadiyiz.
bok içinde badem kadini davranmaya beynimizi çözümlüğü siar edinmiş fikirler ile doldurmaya bayiliyoruz toplum olarak.
herşeye ve kendine yabancilasmiş, herseyi ödev gibi gören, basariyi göt üstü yatarak kazanmak isteyen, bedel ödemek istemeyen, yer yer şark kurnazi, coklukla öküz oglu öküz bir toplumdan ne olur?
magirus minibus gibi kisiliksiz ve tam anlami ile orman kibari olan bu toplumun her yeri kokusmuslukla dolmustur.
hatta bu kokusmusluk ars-i alaya yükselmekte ama gitgide kendini yemeye and içmiş gibi bitirmektedir.
cogu kimse geleceğe umutla bakamiyor.
hemen hemen herkes geleceğe korku ve utancla bakiyor.
nasil da sictik elbirliği ile bu ülkenin içinE?
bana simdi yoksulduk ama mutluyduk edebiyati yapmayin.
herneyse yaziyi Cenap Şehabettin den bir özlü sözle bitireyim bari:
