babam yoktu. arkadaşlarım yoktu. sadece sen vardın ve doğal olarak sana bel bağlamıştım. sana çok anlattım bunu, sadece sen varsın dedim, gitme dedim. dinlemedin. yüz üstü bıraktın, bir de üzerime bastın. biliyor musun, sana bu yüzden teşekkür borçluyum. ayağına sağlık. eğer sen beni yere yıkıp üzerime basmasaydın bugün böyle olmayacaktım. arkamdan yalanlar savurup arkadaşlarımı benden aldın ya hani, sana da o arkadaşlara da çok teşekkür ederim.
sayenizde bugün böyleyim. sayenizde bugün daha dayanıklıyım. sayenizde artık çevremdeki insanların "az ama öz" olduğunu biliyorum, bu bir avuç insan, onlarca size eşdeğer. bu onlarca insan yüzlerce "sana" eşdeğer eski sevgili.
senin sayende hayatta "sevgili" kavramının o kadar önemsenmemesi gerektiğini anladım. ve yine sayende insanlara hiç bir zaman çok güvenmemem gerektiğini. aynı zamanda hayal kırıklığının, yalnızlık acısının, terk edilme psikolojisinin nasıl aşılacağını öğrendim sayende. yıkılınca nasıl tekrar ayağa kalkabileceğimi öğrendim. çok teşekkür ederim.
iyi ki çıkmışız ve iyi ki ayrılmışız. çok tecrübe edindim.
ama keşke... keşke o zor durumdayken yapmasaydın bunu.
