fantastik öyküler, yalnızca çocukların değil büyüklerin de hayal dünyalarını genişletmeyi ve düşünce ufuklarını enginleştirmeyi hedefleyen bir tür olarak, özellikle son yıllarda dünyada büyük rağbet görüyor. çoğu ülkede, "büyüklere masallar" adı altında lanse edilen bu tür, hedef kitlesinde beklenen etkiyi de yaratmış ki,harry potter dizisinin ünlü yazarı j.k.rowling'in dahi son kitabı ile bu kulvara atladığı gelen bilgiler arasında. türkiye'de ise mizahi öykünün üstatlarından kabul edilen aziz nesin'in aynı adlı kitabı ile yıllar önce yüzleşme fırsatı bulmuştuk bu türle; gerçi kulvarı biraz farklıydı ama olsun. hatırlayabildiğim kadarıyla 'ahmet izci' adlı yazarın da aynı adı taşıyan bir kitabı vardı.
fantastik olay ve kahramanlar yaratarak büyük insanları etkileyebilmek, çocukları etkilemek kadar kolay bir iş değildir. bunun temel nedeni ise büyüklerin, çocuklar gibi öyküye kendilerini kaptırmaya pek de istekli davranmamaları ve yaşadıkları dünyadan ayrılıp o büyülü dünyaya kendilerini bırakmaya ayak diremeleridir. bu ayak diremenin nedeni, çocuklaşmayı kabullenememektir belki de, kim bilir.
saat sabahın beşi'ni gösterir, içinizde birkaç saat sonra gideceğiniz işinizin yoğun baskısını hisseder ve gün içinde nasıl ayakta durabileceğinizin muhasebesini yaparken, bu ayak diremenin şiddeti doğal olarak daha da artar. ta! ki türünün böylesine güzel ve etkileyici bir örneği ile karşılaşana kadar.
babil in külleri öyle bir öykü ki, ozan iyonyalı homeros'dan alınmışçasına şiirsel bir anlatımla ve daha başlangıcında sarıp sarmalıyor okuyucuyu. belli ki yazımı için büyük bir emek harcanmış, fantastik ve soyut olaylar, tarihin sayfalarından çıkarılıp da gözler önüne serilmişçesine somutlaştırılmış. anonim halk hikayelerinde olduğu gibi destansı bir havaya büründürülmüş.
"harut'un eli zühre'nin elindeydi. onun elini tutmak, içinde tarif edemediği ilk duyguyu hissettirdi. bunun adı " heyecandı ". heyecanın farklı çeşitleri vardır ama hiç birisi sevdiğinizin elini ilk kez tuttuğunuz an olduğu gibi güçlü değildir. harut, ilk heyecanı tattığında, ellerinin terlediğini fark etti. midesinde, anlamdıramadığı bir ağrı hissetti. bununda adı " kramptı " herkesin kelebeklerin uçuşuna benzettiği o anı yaşadı. henüz ruhuna bile bakamamıştı. zühre, harut'u kendine çekti. şimdi, nefesinin sıcaklığını hissedebiliyordu. artık, gözlerinin kararmaya başladığı o an gelip çatmıştı. bir eli belinde diğer eli ise zühre' nin eline sıkıca sarılmıştı. gözlerini kapattı ikisi de."
...ve derin anlamlar içeren güçlü diyaloglar;
"- sonunda, aşk'ın ne olduğunu biliyorsun. ne hissediyorsam sende onu hissediyorsun. göğsünün altında çarpan şeyi merak ediyorsun. en önemlisi, seni sevip sevmediğimi bilmek istiyorsun.
- seviyor musun ?
- evet ama ...
- ama ?
- her sevgi beraberinde korkuyu da getirir.
- korku ?
- kaybetme korkusu. onsuz olma korkusu.
- her iki insanda seviyorsa neden korkulur ?
- sevdiğin kadar sevilmezsin hiç bir zaman.
- ben sevildiğim kadar sevebilirim
- daha yeni öğrendin sevmeyi. nasıl bu kadar emin olabilirsin ?
- gözlerime bak!
harut'un gözlerine baktı zühre. cennetin ilk katını gördü. gözlerini alamadı. harut, gözlerini kapattı, zühre dünyaya geri döndü.
- çok parlak. çok mutlu. cennetteki ruhlar gibi.
- artık, sende benim nereden geldiğimi biliyorsun. beni sevebilir misin ?
- seviyorum zaten..."
bu öykü, her ne kadar bir dedenin torununa anlattığı masal olarak okuyucuya sunulmuş olsa da aslında, tam anlamıyla büyüklere yönelik. alıp da "büyüklere öyküler" adlı yeni basılacak bir kitabının baş köşesine yerleştirseniz, hiç de yadırganmayacak kadar etkileyici ve hoş. girişi, gelişmesi, sonucuyla; topyekun ve sapasağlam ayaklarının üzerinde durmayı başaran bir öykü bu.
- seni gönülden kutluyorum kaideyi taciz eden istisna. niye yalan söyleyeyim! kıskandım seni. zira böyle bir öykü yazabilme yeteneğine sahip olmayı çok isterdim. bu kez gerçekten şaşırttın beni ve isterim, şaşırtmaya devam edesin.
