Ulan insan müsveddesi! ulan az dayağını yemediler senin. çocukları tekme tokat yerlerde döverdin. beni de bi' hırpaladığın oldu tabii, ama bazılarımıza abandıkça abandın. sonra bir kere şikayet geldi de, hepimiz korkudan inkâr ettik. o zaman inkâr eden aklıma çakayım. ama işte çok küçüktük, birinci sınıf. zaten hayat ağzıma sıçmış, bir de seninle mi uğraşacaktım?
ulan o bi' tane çocuk vardı, kafadan biraz rahatsızdı galiba. o'ndan ne istedin lan şerefsiz? kendi çocukların gibi zengin veledi mi sandın bizi a kahpe! ulan sen kimsin bize el kaldıracak? çok sinirliyim sana karşı. bir de öğretmen olacaksın! gece gece ağzımı da bozdurdun. olmayan vicdanına bilmem ne yapsınlar senin. şeref yoksunu adi karı!
