kasım 2011 - yaklaşık 2 yıl boyunca yatalak olan dedem vefat etti. babam işte o günden sonra resmen çocuk gibi oldu. o hoyrat adam bir anda her şeye alınır ve üzülür olmuştu. yeri geldiğinde çata çat fikir ayrılıklarımızı dile getirdiğimiz ortamlar babamın o ortamı terketmesine ve sonrasında ağlamalarına bırakmıştı. işte böyle birkaç olaydan sonra babamın yaşlandığını ve hatta yaşlandıkça çocuk gibi olduğunu anladım. daha çok kalbini kazanmaya çalıştım, "olmaz" dediğim şeylere "olur babacım" demeye başladım. çünkü o benim bu dünyada gözlerine baktığım ilk erkekti. canı gibi severdi beni, gelinlikle evden çıktığım gün beni öyle görmemek için evden uzaklaşıp giden adamdı.
sen kız, bağır, çağır her şeyi yap. ben seni sevmekten ve senin minik kızın olmaktan hiçbir zaman vazgeçmeyeceğim.
teninin kokusu; tenimin kokusu, evladımın kokusu oldu bilesin.
