su getirdi nevin hanım. içtim. az biraz kendime geldikten sonra '' tecevüz ettiği gün sarhoş muydu bu adam '' diye sordum.
evet sarhoştu dedi. zaten hep içerdi zıkım içsin dedi.
o an yaptığım işten nefret ettim. önümde duran sehpadaki vazoya baktım. elimle vazoyu kavradığımı ve olan gücümle cama attığımı düşledim, perdenin yırtılıp rüzgardan savrulduğunu hayal ettim. dünya dar geliyordu gözüme...
barmen olduğunuzu ve günde ortalama 1000 kişiye içki verdiğinizi düşünün ve bu 1000 kişinin arasından 3-5 kişinin eve gidip karısını dövdüğünü düşünün, çocuklarına tokat attığını ve sallana sallana ceketini çıkarmaya çalıştığını düşünün, nerede benim yemeğim diye bağırdığını, senteleyerek duvara tutunduğunu düşünün ve tabi o küçük çocuğun korkarak köşeye sindiğini ve babasına baktığını düşünün.
siz de bir nevi suç ortağı olmuş olmadınız mı?
tıpkı bir mermi gibi ona mühimmat desteği yapmadınız mı?
o babanın attığı herbir tokatta sizin de payınız yok mu?
siz alkol satanlar, siz çok mu masumsunuz?
belki de o gün kendi ellerimle onu sarhoş etmiştim ve kendi ellerimle onu cesaretlendirmiştim. kendi ellerimle kadınıma doğru yola çıkarmıştım.
kim bilir...
belki de yüzlerce dayak yiyen mutsuz kadınların, mutsuz çocukların, mutsuz anaların ahını alıyordum.
zaten o günden sonra kesinlikle sarhoş olduğunu gördüğüm kişiye bir damla bile içki vermedim. hadi abi yoluna, hadi güzelim evine, hadi anam, hadi babam dedim...
kısa bir süre sonra barmenliği de bırakacaktım. artık içki verdiğim tüm insanlar sanki eve gidince birine tecavüz edecek, birini dövecek gibi geliyordu.
