çocukluğun neşeli anları mı, eziklik anları mı desem bilemedim, işte o anları yaşamamış olan insandır. camdan, balkondan sarkan teyzelerin "küçüüüükk, bi bakar mısın" diyerekten seslenmediği, mandala parayı tıkıştırıp camdan fırlatmadığı, aile büyüklerinin zorlamalarıyla bakkala gidip sigara/ekmek/gazete almamış, paranın üstüyle kendine yumiyum, topitop falan almamış insandır. ben mi kerizdim, her yollayan için koşa koşa bakkala giden bilemiyorum ama benim için tatlıydı bunlar.
