Bütün çocukluğunuz da onunla beraber ölür. Sobada ekmek kızarttığı, kahvaltı hazırladığı, mahallede oynarken size camdan seslendiği günler düşünüldükçe acı verir. Eski oturduğunuz evlerin önüne gider kapı önünde dikilir bir zamanlar oralarda geçen günler düşer aklınıza, annenizin saksıda özenle yetiştirdiği çiçekler yoktur artık. Çocuk gibi ağlarsınız. Bütün o sevincinizi kederinizi paylaşan, sizi sevgi ile saran o sıcak anne kucağı olmayacaktır. Hayat çok anlamsızlaşır. Bu dünyanın cehennemidir o tarih. Her sene acı içinde o gün yas tutulur.
