kimi zaman da içerisine düştüğü açmazlar bıktırır insanı.
bir aileniz olduğunu düşünün; ilgilenmeniz gereken bir eş ve çocuklarınız olduğunu. çalışıyor da olabilirsiniz elbet ve siz, kalan kısıtlı boş zamanlarınızda çok sevdiğiniz annenizle ilgilenmek zorundasınızdır. bir gün, beş gün, bir hafta ya da bir ay için evet! fakat ya yıllar boyu sürerse...
down sendromu bulunan kardeşine bakmak zorunda olan bir arkadaşım var. yıllar önce babası ve annesi, doktorların doğum öncesinde durumu kendilerine bildirmelerine rağmen kıyamamış ve aldırmamışlar. bu kararı veren anne ve baba şimdi hayatta yok. sadece arkadaşım var. yıllar önce, anne ve babasının verdiği bu kararın ceremesini çekmek zorunda kalmış. belki de ömrü boyunca çekmeye devam edecek. durumundan sözlü bir şikayette bulunmuyor ama iç dünyasında ne denli zorlu sıkıntılar yaşadığını, önüne çıkan hangi iş ve eş fırsatlarını teptiğini bilmek için de kahin olmaya gerek yok!
- klavye başında ahkam kesenleredir bu sözlerim; derdi çeken bilir, başına gelmeyen bilmez...
