günümüz dünyasında turancılık her ne kadar bir ütopya olsada, sadece düşünüldüğünde dahi insanı heyecanlandırmaya yetiyor.
bir çok türk diyarını gezme fırsatı buldum. emin olun neredeyse hiç biri türkiye'de yaşayan türk'ler kadar milliyetçi değil. çoğu benliğini kaybetmiş. ya ruslaşmış, ya kazaklaşmış, ya türkmenleşmiş vs. vs. ama bir türlü türkleşmemiş. umarım anlatabildim ne demek istediğimi.
belki baskın bir türk geni tanışmıyoruz, belki soyumuz öyle bir karıştı ki hangi milletten olduğumuz bile belli değil. aslolan hissetmektir. bunu tüm benliğinle ve kanınla hissediyorsan, hiç kimse sana sen türk değilsin deme hakkına sahip değildir. sen gerçek bir türksündür. saf kanı kurcalamanın manası yok.
hepimiz aynı soydan geldik. bir çok farklı millet, bir çok farklı kültür dünyamızın bize sunduğu zenginliktir.
aslolan atatürk milliyetçiliğidir.
Bilsin cihan ki ben bu cihanın nesindeyim:
Bir ülkünün mehabetinin zirvesindeyim.
Dünya denen mezellete dalsın her isteyen;
Ben ırkımın şeref taşan efsanesindeyim.
Herkese bir özleyişle yaşar...
Ben de öylece Altaylar'ın ve Tanrıdağ'ın çevresindeyim.
Merdanelikle şöyle bakıp ayrılıklara
Son menzilin hüzün dolu kaşanesindeyim.
Artık veda zamanına pek fazla kalmadı;
Yorgun ve kimsesiz ölümün bahçesindeyim
Hüseyin nihal atsız.
her ne kadar kalbimizin bir tarafı bunu desteklesede, tüylerimizi diken diken etse de maalesef bunun bir geleceği yok.
atsız atamızı da saygı ile sanmış olalım. büyük kalem.
