gerek kitabı, gerek filmi ile hayatım boyunca unutmayacağım eserlerden biri olmuştur.
kitabı bir gecede okudum, 120 sayfaydı ve iyi de sarmıştı zaten. ertesi günü oturup filmini izlemeye çalıştım, o gün izleyemedim ne yalan söyleyeyim. finalini bildikten sonra george ve lennie arasında geçen her dialog içime oturdu, her hareketleri, her mimikleri canımı acıttı yemin ediyorum. george'un kendisini candy'nin yerine koyuşu, kendisini onunla bağdaştırışı insanı ayrı yaralar.
bir de kitapta yazar size "yaa işte o olay bundan böyle oldu" demiyor, siz kendiniz düşünerek olaylar arasındaki bağlantıları kuruyorsunuz, karakterlerin hareketlerine anlamlar veriyorsunuz. bu yönüyle de hoş, tekrar tekrar okunası.
john malcovich'in "dorç"* diyişleri hala kulağımda.
