tillahıyımdır. Toplu hale bi yere giderken en önden girmemeye çalışırım. Cafede çay söyleyemem arkadaşa söyletirim. Cafeye filan gidersem tabi çok nadirdir. Hatta şöyle de bi anım vardır. Lise bitiyor iki üç ay kaldı bitse de gitsek diyoruz sınıf 7 kişi çok ahım şahım sıkı fıkı değilim kimseyle konuşunca da tam konuştuğum söylenir. Sınıftan kızın birini seviyor muşum bunu onu kaybedeceğim zaman anladım tabi eşek değiliz kız sınıfa girince elimiz ayağımız birbirine giriyor bunu dahi çaktırmama telaşındayım. Son bir ay artık çok salağım bi yandan sınav telaşı bi yandan "ulan seviyor musun ne oluyor be oğlum iyi misin o senin arkadaşın" kafasını yaşıyorum karar almam gerekiyor sanki dedim ya salağım fakat harbi insan kaybedeceği zaman anlıyor değerini. Bir şeyler diyeceksin kendince başlasan neresinden başlayacaksın? Ne güzeldi son günler çok samimiydik acayipti neyse bir ayda bitti. Hala msnde konuşmaya devam aşıkane şeyler yazıyordum bir şeyler girin diyen yere. Bu birgün sordu halamlardayim elimde 6600 var ne çabayla msndeyim. Ya bu iletiler ne kesin biri var dedi yok diyorum öylesine bu çok ısrar etti baktım saat 12ye geliyor 12de söyleyeyim bari dedim yıldız kare vesair yaptım büyük harflerle sen yazdım gönderdim halamlarda olmasam yine soyleyemezdim ulan insanın hayatında en önemli şeylerden biri senin sevdiğini bile sevdiğin söyletiyor bu kadar özgüvensizim kendime. Aslında iyi böyle bir şeyleri kazanmıyoruz belki ama bir şeyleri de kaybetme şansımız olmuyor. Kesik kesik gurur kokuyor da olabilir kimbilir.
