genelde herkes zaten işin en başında böyledir. sonra vahşi emperyalizm ve emperyalizmin piçi olan faşizm ve uyguladığı şiddet bunları zıvanadan çıkarır. umutsuzluk ve öc alma duygusu ile karınca bile sikilir kafası yerleşir.
sonra da zaten hareket başarısız olur. çünkü bu sektleşme zamanla emperyalizm ve kapitalizm olan asıl düşmanı unutturur, düşman polis olur, türkiye için -yine de halkın çocuğu- ülkücü olur. hedeften sapılır.
olmaz işte sonra. mücadelenin yönü değiştirmiştir artık. yola çıkma sebepleri yolda unutulur. yapacak bir şey de yoktur. çünkü bu planlıdır düşman tarafından.
yenilgi, aslında mücadelenin kendisi olur. savaşan tüm devrimciler için gözyaşımız bundan dolayı var. savaştıkça ve yendikçe aslında yenildik.
