aileden, yaşadığı çevreden, imkanlarından vs. utanma durumu genelde ergenlik döneminde ortaya çıkar. bu da genelde 8. sınıf ve 11. sınıf arasında yoğun bir şekilde yaşanır. daha sonra hormonların düzene girmesiyle, ergenimizin kendini bulmasıyla hayatın gerçekleri görülür. aileden utanma, babasının mesleğinden ötürü yüzü kızarma gibi duygular geri planda kalır. daha çok minnet duygusu ağır basar. tabi bu kişinin karakterine de bağlıdır. eğer kendisine değer veren, onun iyiliği için çırpınan bir aileden utanıyorsa bir insan gelecekte yaşayacağı aile özlemi için şimdiden üzgünüm. daha sonra orada burada "kimse beni sevmiyor, benim için bir şeyler yapmıyor" demeye hakkı kalmayacaktır çünkü.
