utancından nereye saklanacağını bilemez insan. diğer insanlarla ailesini tanıştırırken bir utanma, bir sıkılma yaşar ki ömrünün sonuna kadar sürer bu. geceler boyu ölseler diye dua etsen de nafile... o "daaaa"lar o "yooovvv"lar sarar zihin çeperlerini. medeniyete karşı başlatılmış karşı devrime hizmet eden birer militandır ebeveylerin... artık ne desen boştur.
ya anlamıyorum açıkçası, yıl olmuş 2013 halen şiveli konuşan insanlar var. bunu yapan şımarık ebeveynler çocuklarının gururunu hiç mi düşünmez. çocuk utanır be! arkadaşları "lan babanla anneni getir de dil öğreteyim, olmadı çöpe at" falan der. bir milleti ayakta tutan yegane şey dil değil midir?
ama hayır! onlar ölene kadar sana huzur yoktur. her sabah "acaba bugün yakalayacaklar mı ailemin şivesini?" diye huzursuz uyanırsın. onca işin gücün arasında bir de bu dert çıkmıştır başına.
şahsen gelişmiş ülkelerde şiveli konuşan insanların çocuk yapması çocuğun akıl sağlığı için yasaklanmış diye biliyorum. benim babam türk, annem ise kürt... yine de atatürk'ü çok seviyorum. hem müslümanım hem de atatürkçü... belirteyim dedim.
