her ne koşulda olursa olsun, özünde sıkıntı çekilse, hoşnut olunmasa bile yerini bulmalıdır. şöyle ki, bir adam öldüren insan adalet yerini bulsun ister mi? istemez. kaçar. bazı istisnalar var tabii. ama genelde insanoğlu egosu tatmin olduğu zaman her şeyin yerli yerinde olduğunu hisseder. oysa öyle değildir. şimdi ben bir dam öldüren insan dedim değil mi, peki o adamı yakaladık diyelim, sorduk elbet bir nedeni vardır çünkü. adam o nedeni oluşturan sorunu kendi adaletine göre çözmeye girişmiştir. kime göre neye göre adalet. göreceli bir kavramdır. eşitlikle karıştırılmamalıdır. zaten yetmiyor biliyor musunuz insanlara.. yetersiz buluyorlar, cezayı az verdi diyorlar vs. adam ne yapıyor kendi adalet sistemini devreye sokuyor. çekiyor vuruyor. damdan düşenin halinden damdan düşen anlar. kızına tecavüz edilip öldürülmüş bir babanın acısını, adaletini sikimsonik yasaların uygulayıcıs ağır ceza hakimi nerden bilsin!! çok göreceli bir kavram olduğuna inanıyorum. ve tam olarak sağlanması da imkansızdır. bence adalet, aklın mantıklı kararlarının yüreğin sesiyle birleşip dışa vurumudur. bu seferde kime göre mantıklı neye göre mantıklı dersiniz.. yani çelişkilidir. haksızlığa uğrayanın çektiği acı dinmediği sürece adalet yerini bulmaz. bulmayacaktır. oldu bittiye gelir sadece..
