Katılmadığım fikir. Aslında tarafsızlık tanımlıdır, ancak empati ile birlikte tarafsızlık kaybolur. Herkesin birebir aynı görünüşe sahip olduğu ve 20 kişinin katıldığı bir sınıfta gözetmen isek eğer, gerçek anlamda tarafsız kalırız. Zira hiç bir birey bize bir şey ifade etmez. Ancak insanların farklılıkları, bize kendimizden ya da olmak istediklerimizden bir şeyler çağrıştırmaya başladığı zaman taraf tutmaya başlarız. Aslında insan taraf da tutmaz. Hep kendisini tutar. Başkalarındaki farklılık, kendimizdeki benzerlikle aynıdır belki diye onun kazanmasını isteriz, biz kazanmış gibi mutlu oluruz. Hayatı sönük geçen insanların bir futbol takımının başarılarından müthiş mutluluk duymalarının sebebi de budur bence, kendilerinin başarılı olduğunu sanmaktadır bu bireyler.
Yani aslında tarafsızlık diye bir şey programlanmıştır bence, ancak kendimizden bir şeyler bulmak ya da bir şeyleri kendimize yakıştırmak bilinci o kadar yaygındır ki biraz zaman geçerse hemen sempati oluşturduğumuz bir nokta oluşur.
