ilk okuldaydım. Daha 1. sınıfın ilk günleriydi. Ablam orta okula gidiyordu. Hocalar ona ilk günlerde ödev vermiyordu. Bizede öğretmenimiz sayfalar dolusu a b c yazdırıyordu. Ödevimiz buydu ama ben ablamlara vermiyorlar diye bana da vermiyorlar diyordum. Hoca ödev verdiğinin ertesi günü açın ödevlere bakacağım dedi. Benim sayfa boş tabi.
*Nerde ödevin?
-Unuttum.
Neyse ki hoca affetti. Bu seferde diğer harflere geçmiştik. Yine ödev verdi. Ben yine her zaman ki afacanlığımla o günde ödevimi yapmadım. Hoca ödevleri kontrol ederken;
*nerde ödevin?
-Be be ben yine unuttum. ( güpgüp güpgüp güpgüp)
Neyse ki hoca yine affetti. O gün işlenilen derste yazıp çizdiğimizin aynısını ödev olarak yine istedi. O gün yine yapmadım.
Hocanın önüne boş bir sayfayı açınca;
*Ödevin nerde!
-Be be be be ben u u u u unutttttum.
*Yaa unuttun demek. (Çaaaaaaaaaaaaaaaaat!)
Bembeyaz yanaklarımın altında kıpkırmızı lekecikler oluşmuştu. işte o zaman anladım eğitim hayatı epey sancılı olacaktı. Neyse ki ertesi gün ödevimi yaptım.
