üniversite hayatının insana kazandırdıkları olarak nitelendirilir. Sosyalleşme, beklenen ama aldığınız ücret sebebiyle gerçekleşemeyen bir durum halini alır.
Çalıştığınız her ekstra saat için özel hayatınızdan bir parça defnedersiniz ancak yapmak istedikleriniz için hep bir kısır döngü yaşarsınız. Paranız olduğunda vaktiniz, vaktiniz olduğunda paranız olmaz. 1 müddet sonra akıl sağlığınız da tehlikeye girer. Her şeyiniz olsa bile, akıl sağlığınızın bozulmaya başladığı anda artık gülümseyen, anlayışlı bir insan yerine ya bağırıp, çağıran ya da boş boş bakan bir tip haline dönüşürsünüz. Tabi bunların toplamı da olma şansınız vardır.
Tecrübesizliğiniz her seferinde yüzünüze vurulur ve faturalar hep size çıkarılmak üzere hazırlanır; mücadele etmekten vazgeçtiğiniz anda, ihale size kalır.
Kadınsanız, mobbing durumları da çabasıdır.
Yine de çalıştığınız insanların güvenini kazanırsanız, size inanmalarını sağlarsanız; başarılı bir lider olarak yola devam edersiniz -ki aslolan da budur, insanlar sizi, insan olarak tanımlar ve size inanmaktan vazgeçmezler. Üstelik bu insanlar, sadece firmanızda bulunanlar da değildir, firmanız yoluyla tanıştığınız başka adamlar ve kadınlar da size destek verirler.
