Latince 'barış' ya da 'boş zaman' anlamına gelen sözcük.
Latinler, canları istemediği hâlde, yaşamlarının geleceği için
yapmak zorunda oldukları işlerden hoşlanmadıklarından
zorunlu işlerden oluşmayan vakit ve uzama,
hem toplumsal hem de içsel barış anlamına gelen
(ingilizce'deki peace kelimesi gibi) otium adını vermişlerdi.
Birçok kadim metin bize, o vakitlerde otium'un değerinin
bilinerek yüceltildiğini gösterir. Zaten o nedenle de
otium'un dışında kalanı kelimenin olumsuz hâliyle,
'nec otium' diye isimlendirmişlerdir. ingilizce, Fransızca vb.
dillerden birini bilenler 'negociant', 'negociation' gibi
sözcüklerinin anlamlarının ticaretle ya da her türlü
tecimsel ilişkilerle, işlerle ilgili olduklarını bilirler.
Bu sözcüklerin nec otium'dan gelmiş olmasını bir tesadüf olarak
görmemek gerekir. Ticaret de, o zaman için, mecburiyetten yapılan,
aslında gönülden istenmeyen bir uğraştı. Horatius,
zenginlik ve gücün asla otium'dan daha değerli
olduğunu düşünmediğini anlatır.*
