zor geliyor, çünkü bünye alışmamış. alıştırılmamış. okuyarak bir şeye saatlerce odaklanmak, bir de üstüne anlamış olmak, anlayabilmek, anlamak istemek.. bunlar bahsedilen kişinin bünyesine, doğasına zıt şeyler tahminimce.
şimdi türkleri ele alalım. (türk olmama rağmen sanki onlardan biri değilmişim de başka milletin insanlarından bahsediyormuşum gibi oldu. fakat doğru oldu. zira her zaman objektif bir bakış açısından yanayım.
neyse konumuz dağılmasın.
şimdi efendim okumayı, kitap okumak olarak bir köşeye koyup, genel eğitim olarak ele almak istiyorum.
türkiyede gençler ileri eğitim adına bir takım hayati sınavlara giriyor. bu sınavlara girerken kafalarında eğitimlerini devam ettirmek adına seçtikleri özel alanlar olmak zorunda, ki ben ne okuyacağına dair en ufak fikri olmadan sınava giren gençler biliyorum.
belli bir puan elde ettikten sonra düşünmeye başlıyor. işte okuyacağı şehir, uzaklık, mesafe, yol, gider, gelir, ne yenecek, ner'de kalınacak vs. vs.. ki dikkat çekmek istediğim nokta şu ki, bu genç okuyacağı bölümü bu önceki cümlede saydığım ayrıntılardan önde tutarak, o kadar ciddiye alarak düşünmüyor.
neden? çünkü bu gencimiz okumak için değil, okumuş olmak için değil sadece o iki yıllık, dört yıllık (herneyse) zaman diliminde bir zorundalık gibi gördüğü yapması gereken şeyleri (ödevler, derse girmeler vs.) yapıp (ki biz buna ''okumak'' diyoruz) mezun olup, iş bulup, evlenip, çocuk yapıp hayatını böyle bir kurguyla sürdürme planıyla giriyor bu yola.
korkunç bir hata bu. böyle olmasın gençler. bir ot gibi yaşamak niye? neden anı yaşamıyorsunuz? neden ileriyi planlamaktan vazgeçmiyorsunuz? neden kendi kararlarınızı kendiniz vermiyorsunuz?
diyeceksiniz ki hayat öyle kolay değil, geleceğimizi düşünmeliyiz.. ama yarını bu şekilde kurgularken bu günden olursunuz söyleyeyim.
biraz uzun oldu, evet. söylemek istediğim şeyi özetleyecek olursam; daha gördüğü eğitimi bile bu kafayla sürdüren bir beyin eline kitap alsa, ''okusa'' ne olur? o kitabı ilgisini çektiği için mi, bir şeyler öğrenmek için mi, yoksa etrafa karşı ''bakın ben kitap okuyorum'' gibi bir mesaj verme çabasıyla mı okuyor? bunlar önemli detaylar.
şahsi olarak konuşmak gerekirse ben fakirliği de yokluğu da görmüş biri olarak hayatta kendine hedef edinmiş bir gencim. her zaman ''hayat bir kere'' felsefesiyle attım adımlarımı, pişman olduysam da kendi verdiğim kararlar doğrultusunda olduğundan dolayı içim rahat.
eğitim hayatım devam ediyor, ve ben okumuş olmak için değil, kendi seçimimi yaparak, sonucunu bilerek, bu aldığım egitim sonunda dönüşeceğim kişiyi doğru, vatana millete faydalı bularak, en önemlisi severek, isteyerek girdim bu yola.
okumak çok güzel bir şeydir. öğrenin, öğretin. cehaleti üzerimizden silkelemeliyiz.
