beni bir tane çikolataya yürüten adam. evet ilk adımlarımı bana uzaktan çikolata göstererek attırmıştır.
abim hayata erken atıldığı için sadece akşamları görüşebildik baya bir süre. hep sert bir duruşu vardı. sakinken bile taş gibi bir yüzle bakardı bana. hayat ona çok iyi yüzünü göstermediği için de olabilirdi bu sert duruşu.
bazen beni sevmediğini bile düşündüm. ama 15 yaşımda kavgama yalınayak koştuğu an kahramanım oldu. evet sokağın başına kadar yalınayak koşup söküp aldı beni o beladan. benle kavga edenlerin ağzını yüzünü kırdı. sonra kendi 2 tokat attı bana o da ayrı konu. canı saolsun.
babam eve uğramadığı zamanlarda aile reisliğini de üstlendi kendisi. 42 yıllık hayatında hep aile sorunlarıyla ilgilendi. her başım sıkıştığında babamdan annemden önce onu arayıp akıl danıştım.
kısacası kahramanımdır bu sert adam.
edit: sert dedim ama bakmayın siz. eve gelince 'acıdı mı lan attığım tokatlar' diye sordu. yufka yüreklinin bayrak taşıyanıdır aslında.
